بررسی تأثیر تاریخ های مختلف کاشت و کودهای شیمیایی، دامی و تلفیقی بر میزان ماده مؤثره دانه گیاه دارویی خارمریم (silybum marianum (l.) gaerate)

به منظور بررسی تأثیر تاریخ های مختلف کاشت و سطوح مختلف تغذیه ای (شیمیایی و آلی) بر عملکرد و میزان ماده مؤثره دانه گیاه دارویی خارمریم (silybum marianum (l.) gaerate)، آزمایشی در سال زراعی 1389-1388 به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در مزرعه آموزشی و تحقیقاتی گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید چمران اهواز انجام شد. عامل اصلی تاریخ کشت در سه زمان: (23 آبان، 10 آذر و 24 آذر) و عامل فرعی سطوح تغذیه ای مختلف در شش سطح: f1- شاهد (عدم مصرف کود)، f2- 100% کود شیمیایی npk (150- 120- 100)، f3- 25% کود آلی +75% کود شیمیایی (5/7 تن دامی و npk (5/112- 90- 75))، f4- 50% آلی+50% شیمیایی (15 تن کود دامی و npk (75- 60 -50))، f5- 75% آلی+25% شیمیایی (5/22 تن کود دامی + npk (5/37- 30- 25)) و f6- 100% کود آلی (30 تن کود دامی) بودند. نتایج بدست آمده نشان داد که تاریخ کاشت تأثیر معنی داری بر درصد فنول، درصد فلاونوئیدها و میزان سیلی مارین دانه داشت. تأخیر در کاشت منجر به کاهش میزان سیلی مارین دانه گردید. درحالی که بالاترین درصد فنول و فلاونوئیدهای دانه در تاریخ 24 آذر بدست آمد. از نظر سطوح کودی نیز بیشترین درصد فلاونوئیدها، عملکرد فلاونوئیدها و عملکرد سیلی مارین از تیمار کودی 100% شیمیایی و سطوح کودی تلفیقی حاصل گردید. در این رابطه تیمار f2 مزیتی نسبت به سطوح کودی تلفیقی نداشت. همچنین بالاترین درصد فنول و عملکرد فنول از سطوح کودی تلفیقی بدست آمد. بنابراین بیشترین میزان سیلی مارین از تیمار  f6 و بیشترین فعالیت آنتی اکسیدانی دانه از تیمار f4 و f6 حاصل شد.